برنامه «گپ» ثابت می‌کند که سینمای ایران هیچ سخنی برای‌جهان‌اسلام‌ندارد
صدا و سیمای جمهوری اسلامی که طی سال های اخیر به سبب ضعف در محتوا مورد انتقاد شدید از سوی جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی قرار گرفته است و با معضل تامین نیازهای مخاطب در داخل مواجه است، متاسفانه با در پیش گرفتن سیاست های نادرست، آهنگ ریزش در مخاطبان برون مرزی خویش را نیز در سر دارد.
شبکه IFILM که توانست خلا سینما و تلوزیون نجیب را برای کشورهای اسلامی تا حد زیادی جبران نماید پس از یک آغاز موفق، با پخش سری برنامه های جدید خود، روندی متفاوت از سیاست های کلی این شبکه برون مرزی را کلید زده است.
اخیرا رامبد جوان به تولید برنامه ای با عنوان «دردشه» یا همان «گپ» خودمان برای این شبکه برون اقدام نموده است که به کل با سایر برنامه های این شبکه ناهماهنگ بوده و به سرعت اثر برنامه های این شبکه و سایر شبکه های برون مرزی را می زداید.
برنامه گپ که به قول رامبد جوان سعی دارد فاصله میان مخاطب و هنرمند را کاهش دهد به سراغ زندگی خصوصی هنرمندانی چون پیمان قاسم خانی، مهدی فخیم زاده، اشکان خطیبی، نسرین مقانلو، امین تارخ،بهاره رهنما و... رفته است تا از نزدیک جزییات آن را به مخاطبان نشان دهد.
تولید این برنامه تلوزیونی در شبکه آی فیلم، از چند منظر قابل بررسی و تامل می باشد؛ اول اینکه این شبکه هم اکنون به عنوان وینرین جمهوری اسلامی برای کشورهای در حال گذار مطرح است و بنابر گزارش های همین شبکه، توانسته است در جذب مخاطب بسیار موفق عمل کند. نکته ای که در میان مغفول مانده است عدم توجه مدیران این شبکه به علل جذابیت آی فیلم برای مخاطبان خود است.
اگر مدیران این شبکه برون مرزی نگاهی به خیل پیامک ها و نظرات ارسال شده از سوی مخاطبین خود در کشورهای عربی داشته باشند، به درک این مهم می رسند که مردم این کشورها به دلیل دل زدگی از انبوه برنامه های غیردینی و ضددینی شبکه های ماهواره ای و داخلی خود به آی فیلم پناه آورده اند و این امید را در سر می پرورانند که می توانند در کنار خانواده خود در حاشه امن فرهنگی ایجاد شده از سوی جمهوری اسلامی، اوقات فراغت خود را سپری کنند.
اما محتوای برنامه گپ بیش از آنکه این امید را افزون نماید، توانسته است شکاف میان روشنفکری بیمار در سینمای ایران و سبک زندگی آنها را با ارزش های مورد انتظار از جمهوری اسلامی را نشان دهد.
پلان ها و سکانس های گپ چیزی نیست جز ترویج سبک زندگی انسانی تک ساحتی که در بهترین حالت به فکر ایتام و بیچارگان اطراف خویش است اما نشانی از ارزش های انقلابی در هنرمندان این مجموعه و سایر هنرمندان سینمای ایران کجاست؟ همان چیزی است که شکاف یادشده را به نمایش می کشد.
نکته دوم اینکه آیا مدیران این شبکه به این پرسش مهم فکر نکرده اند که اگر دست برقضا یکی از بینندگان خارجی شبکه آی فیلم، تنها عکس یکی از هنرمندان مطرح در برنامه آی فیلم را در موتورهای جستجو و شبکه های اجتماعی بیابد با چه فاجعه ای مواجه خواهند شد؟!
به نظر این مدیران(بخوانید حاجی مهندس فرهنگی) نتیجه جستجو مخاطبان برون مرزی، تا چه میزان در تطابق با نظرات آرمانی آنها پیرامون جمهوری اسلامی وجود دارد؟
مخاطبین این شبکه در صورت مواجه با تصاویر و ویدئوهای موجود از بازیگران ایرانی به این موضوع خواهند رسید که سینمای ایران و عوامل آن هیچ حرف جدیدی برای جهان اسلام ندارد و تنها تکرار و اقتباسی کاریکاتوری از غرب و سینمای آن است و الباقی ماجرا.
نکته سوم اینجاست که روند سیاست گذاری در این شبکه نیز در هاله ای از ابهام وجود دارد؛ بسیاری از فیلم های سینمایی که به دلیل عدم رعایت ضوابط امکان پخش آنها حتی در شبکه های داخلی نیز وجود ندارد به راحتی در این شبکه پخش می شوند و دلیل آن نیز برای بسیاری نامعلوم است.
در مجموع باید اذعان داشت که برنامه ای چون گپ، نقض غرضی واضح در شبکه ای نظیر آی فیلم است که می بایست سریعا از پخش آن ممانعت شود.
لازم به نظر می رسد که صدا و سیما با در نظر گرفتن همه جوانب در پخش برنامه های خود و با بهره گیری از کارشناسانی که زمینه تحصیلی و تخصص آنها در ارتباط با عرصه رسانه است، به غنی سازی هرچه بیشتر برنامه های خود بپردازد و در تلاش باشد که تصویری درست،صحیح و مورد انتظار از جمهوری اسلامی را در این آشفته بازار تبلیغات جهانی علیه ایران، به نمایش گذارد.
