از اقدام غیراخلاقی فراهانی تعجب نکردم، تعجبم از سکوت مؤمنین است

اتفاق تلخی که امروز در سینمای کشورمان افتاده است، انتشار یک عکس در فضای مجازی در خصوص یکی از بازیگرانی است که زمانی در سینمای ایران حضور داشت اما به خارج از ایران رفت و امروز کاربران اینترنت صحنه ای را دیدند که نشان می‌داد که صحبتی را که چند هفته پیش در خصوص برخی زنان هنرپیشه مطرح کرده بودید، زیاد با واقعیت منافاتی نداشته است.

من از این اتفاق اصلاً تعجب نمی‌کنم. من از اینکه یک زن بازیگر ایران در خارج از کشور ناهنجار و عریان، بازی کند

خیلی تعجب نمی‌کنم؛ چون‌که سینما تعریفش همین است. سینما برای عیاشی ساخته شده است، برای

اینکه ابزاری برای مبارزه با فرهنگ‌ها و اعتقاد ملت‌ها و حیا و حجاب و ایمان و پوشش شود، حالا هر ملتی که

می‌خواهد باشد، نقش سینما این است و در حقیقت، این خانم یکی از آن کسانی است که این تئوری

برخاسته از صهیونیسم را عملی کرده است.

من از این خیلی تعجب نمی‌کنم ولی یک چیز برای من تعجب‌آور است که یک انسان مؤمن این مسائل را ببیند و

سکوت کند، این سکوت یک انسان مؤمن در برابر فحشا و منکر خیلی عجیب‌تر از آن عمل است. آن فرد خودش

را نشان داده است، اما آیا مؤمنین ما زبانم لال با سکوت خود دارند خودشان را نشان می‌دهند؟ آیا مؤمنین ما

دروغ می‌گویند؟ آیا مسئولین جمهوری اسلامی و نمایندگان مجلس ما طرف‌دار و پای‎بند به حیا، ایمان و حجاب

نیستند که سکوت می کنند و چیزی نمی گویند؟

من از گلشیفته فراهانی و پدرش که یک زمانی از توده های معروف بوده است، تعجبی ندارم. حتی از بسیاری

از بازیگران سینما هم که پاک بودند و به عنوان زن‎های خوبی در سینما مشهور بودند اما الآن آلوده و بدنام

شده‌اند، تعجب نمی کنم، چون سینما ماهیتش این است اما ماهیت مؤمنین چیست؟ ماهیت علما و بزرگان

دین چیست؟ آنها هم ماهیت‌شان این است که در برابر فحشا و منکرات و کثافت کاری‌های سینما در جامعه

امروز ما سکوت کنند؟ این برای من عجیب تر است.

بعد از آن اظهار نظری که داشتید، خیلی از افراد روشنفکرنما برآشفته شدند، برخی از بازیگران زن سینما نامه‌ای را نوشتند و اظهار گلایه کردند و شما را مورد خطاب قرار دادند، نکته جالب اینکه با تمام آن امضا کنندگان نامه تماس گرفتیم که همگی موبایل‌های خود را خاموش کرده بودند، تنها کسی که پاسخ‌گو بود، خانم مریلا زارعی بود که بعد از آن که توضیحات ما را شنید، گفت تا زمانی که خودم عکس را نبینم اظهارنظر نمی‌کنم و اصلاً تلفنی مصاحبه نمی‌کنم! هجمه‌ای که آن موقع به وجود آمد و این سکوتی که الآن در شرایط فعلی رقم می‌خورد، نشانه چیست؟

شما فکر می‌کنید که یک قاچاقچی و فروشنده مواد مخدر اگر ببیند که مواد مخدر یک جامعه‌ای را نابود کرده

است، آیا خودش باید بیاید مواد مخدر را بکوبد؟ نه! خودش فروشنده است؛ دکتری که داروی روان‌گردان را

اختراع می‌کند، اگر دید که در جامعه مصیبت‌هایی به بار می‌آورد، آیا این باید داروی روان‌گردان خود را تخطئه و از

آن انتقاد کند؟ من اصلاً انتظار ندارم که بیایند اعتراض کنند که چرا خانم گلشیفته فراهانی این‌طور رفتار کرده

است، چون سینماگرها دو گروه هستند: یا خودشان مثل خانم گلشیفته فراهانی هستند و تصاویرشان را در

این سایت‌ها می‌بینیم، یا مخالف هستند اما آن ایمان یا آن شهامتی را ندارند که از حیثیت و غیرت و ناموس

خودشان دفاع کنند و با جریان موجود هم‌سو شده‌اند. مثل جریان کربلا که عده‌ای در کربلا آمدند پسر پیغمبر را

کشتند و یک عده ای هم ایستادند و تماشا کردند. عده ای خودشان جزو مفسدین هستند و عده ای ایستاده

و تماشا و سکوت می کنند.

باز هم من می گویم این عده سینماگر اگر انتقاد نمی کند باید از آن‌ها سؤال کرد که چطور وقتی سلحشور

گفت سینمای ما به سمت فحشا و آلودگی گرایش دارد، همه صدای‎شان در آمد و باغیرت شدند ولی الآن که

یک زن ناجور آبروی ما را در دنیا می برد، هیچ‎کدام صدای‎تان در نمی آید و همه سکوت می کنید؟ اگر ما خدای

ناکرده با این حرکات و فحشا همراه نیستیم، چرا سکوت می‌کنیم؟

من تصور می کنم این سکوت کاملاً معنا و پیام دارد، چون به قدری عمق فاجعه زیاد است که عملاً صحبت کردن و اظهارنظر کردن در این ماجرا می تواند نشان‎گر شکست‌شان باشد.

امیدوارم که شکست مقدمه ای برای پیروزی در آینده باشد و در این شکست همچنان متوقف نشود، در سقوط

و ناهنجاری ها غلتیدن و در زشتی ها غرق شدن خوب نیست. واقعاً اینها آستین بالا بزنند و این‏بار حرکتی کنند

که شاید ان‌شاء الله این سینما اصلاح شود.

با چه زبانی به بزرگان و علمای دین‎مان بگویم که والله قسم خط دهنده سینما و سیمای ایران سه گروه

هستند: ساواکی‌ها، توده‌ای‌ها و ماسون ها. این سه گروه دارند سینما و سیمای ایران را خط دهی می کنند.

این به معنای این نیست که مسئولان ما اینگونه هستند، اما خط دهنده ها به داد سیما برسید که دارد اخلاق

و ایمان و خانواده و قرآن و انقلاب را تهدید می کند. باید به مسئولین مملکتی و مسئولین اطلاعاتی کشور گفت

چرا باید شما بنشینید و تماشا کنید که در سیما و سینمای ما چنین انسان هایی که سابقه‌شان از زمان شاه

معلوم است، حضور داشته باشند و اینها خط دهی کنند.

در یکی از برنامه‌های "هفت" که آقای بهزاد فراهانی را به‌عنوان نماینده خانواده تئاتر دعوت کرده بودند، وی مطالبی را از طرف خانه تئاتر رسماً اعلام کرد که بیانگر این بود که سیاست‌های خانه تئاتر مورد تأیید سیمای ما هم هست.

متأسفانه همین‎طور است. در کانون بازیگران ما هم همین‎گونه است. شما ببینید مسئولین اینها قبل از انقلاب

چه کسانی هستند؟ یا ساواکی بودند که هنوز هم هستند، کسی که زنش و خودش ساواکی بوده است،

الآن مسئول یکی از همین سندیکاهای هنری است. اینها را که از روی هوا نمی گوییم. مسئولین جمهوری

اسلامی ایران به جز رهبر معظم انقلاب اسلامی هنوز نمی‌دانند تلویزیون و سینما یعنی چه و از آفت های آن

اطلاع ندارند، در حالی‌که بنیاگذاران سینما و تلویزیون این رسانه ها را خوب می شناسند و اگر مسئولین ما

گمان کردند که صهیونیسم و یهود، ساواکی‌ها و توده‌ای‌ها دست برداشتند و سیمای ما را در اختیار ما قرار

دادند تا ما به وسیله‌ی آن جامعه را هدایت کنیم، این خواب و خیال باطل است.

چند روز پیش در سیمای جمهوری اسلامی ایران فیلم‌هایی را انتخاب می‌کردند برای یک جشنواره که در سیما

برگزار می شد یکی از انتخاب کنندگان که خودش از مسئولین است برمی‌گردد می گوید فلان فیلم را چون

مستقیم به مذهب پرداخته است، انتخاب نکنید. من از مسئولین جمهوری اسلامی سؤال می کنم که این کلمه

را معنا کنید. یعنی چه؟ من این را نمی فهمم. شما اگر می‌فهمید به ما بگویید.

آقای سلحشور شما به نکته ای اشاره می‌کنید که دائماً در رسانه ما رقم می‌خورد. چند شب پیش هم در یکی از سریال‌های تولیدی سیما در شبکه اول به این نکته برمی‌خوریم که یک خانم چادری با وجود اینکه باید مظهر مهربانی، محبت و آرامش باشد به عنوان قاتل معرفی می شود و "چادر"ش آلت قتاله می‌شود!

بله! به خانواده مستقیماً می‌پردازند، به رابطه دختر و پسر مستقیم می‌پردازند، به مسائل پلیسی و امنیتی

می‌پردازند، چرا نباید به مذهب مستقیم بپردازند؟ آیا آنها ارزش‌مندتر از مذهب هستند و یا اینکه نه! مذهب

این‌قدر مقدس است که باید همیشه در پستو نگه داشته شود و عملاً نباید سراغ مذهب رفت! متأسفانه این

توجیهی است که می‌کنند.