اینجا ایران است !!!

حکم محاربه زورگیران و بی‌مسئولیتی در برابر حکم برهنگی و عریانی

وقتی یک فیلم ناموس و شرف و خانواده را به باد اهانت می‌گیرد و شراب خوری و بچه نامشروع و قتل نفس را اشاعه می‌دهد، چرا صدا و سیما این فیلم را در تلویزیون تبلیغ می‌کند؟چرا وزارت ارشاد مجوز اکران این فیلم را صادر کرد؟

حرف هایی دخترانه

زندگی صحنه ی یکتای هنرمندی ماست ، هر کسی نغمه ی خود خواند و از صحنه 

رود ، صحنه پیوسته به جاست ، خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد...      

   

                      

اگر آن نغمه ی خرم تو باشی! بی گمان اُمل عالم ، منم.

ولی،باشد. مانعی نیست. تو بمان نغمه ی خرم،من همان اُمل عالم. نفروشم حجاب

 را به پر طاووسی. تو چطور دادی به کرکس؟ ندهم عفت خود را احدی. من کنم کفشی

 بر پا ، ساده ، هموار ، بی بلندی ، بی آهنگ.

 تا نسازند برایم پاپوشی. تا نسازم به خودم مشغول،گوشی. تا شباهنگام،بخوابم با

خیالی آسوده. من کِشم پوششی بر پا که نامش هست جوراب. پای من نیز چون تنِ

من است. تن من را همه کس لایق دیدن نیستند. من کنم چادری بر سر. من نپوشم

همه رنگ و همه طرح. من کمی ساده پوشم. من در آن اوج شلوغی ، سر به هر سو

نجنبانم ، نه!

 گاه از گوش راست ، نغمه ای آید و گاه از گوش چپم! نغمه را خوب شناسم. نغمه ها گاه

صدای گرگ و خوک است.

من همان به که اُمل باشم ، تو همان نغمه ی خرم.

تو همان آلبالو...  تو همان شفتالو.... تو همان به که گرگها ، نغمه سرایت باشند. تو

همان به که پاچه خوارت باشند. من کی ام؟ اُمل عالم.

ولی باز هم بگویم و تو نشنو:

خرم آن نغمه که مردم بسپارند به یاد. خرم آن نغمه که روسیاه نباشد در یاد. نغمه ای

 تو بخوان که برایت توشه ی راه گردد.

- توشه ی راه به کجا؟؟؟

ای بابااااااااا

امر به معروف و ...

  شب بود . داشتم میومدم خونه ؛ به یک مورد عجیب        برخورد کردم ! سه تا خانوم داشتن تو ماشین آرایش         میکردن و خبری هم از روسری نبود.

 رفتم به فاصله ی سه،چهار متری از ماشین گفتم:  «ببخشید حجابتون رو رعایت کنید».

 مثل اینکه جا خورده بودن و هاج و واج نگاه کردن، حرفم رو دوباره تکرار کردم؛

 یکیشون که انگار جریانو فهمیده بود گفت:«چشم چشم» و سریع روسریشو سرش کرد ولی یکیشون بدجوری چپ چپ نگام کرد و زیر لب یه چیزایی گفت که نشنیدم، اونی هم که عقب بود نفهمیدم چی کرد.

« شعری زیبا درباره ی حجاب از مرحوم غاسی »

در خیابان چهره آرایش مکن / از جوانان سلب آسایش مکن

زلف خود از روسری بیرون مریز /  در مسیر چشم ها افسون مریز

یاد کن از آتش روز معاد / طره ی گیسو مده بر دست باد

خواهرم دیگر تو کودک نیستی / فاشتر گویم عروسک نیستی!!

خواهر من این لباس تنگ چیست ؟؟ / پوشش چسبان رنگارنگ چیست؟

پوشش زهرا مگر اینگونه بود؟؟!! 

خواهرم ، ای دختر ایران زمین /  یک نظر عکس شهیدان راببین

شیعیان مدیون خون کیستند؟ /  زنده از رقص جنون کیستند؟

ای مسلمانان ، فرهنگ عاشورا چه شد؟  /  پرچم خون رنگ عاشورا چه شد ؟

کیست تا اسلام رایاری کند ؟ /  حکم را روی زمین جاری کند؟

چقدر غریبی!!!!!

هنوز از در حرم بیرون نیامده بود که چادرش را برداشت؛ روسریش را شل تر کرد و آهی کشید و گفت: داشتم خفه می شدم.
 همینطور که بهش نگاه می کردم، چشمم به کیفش افتاد که شاید 2؛3 کیلویی بود خواستم بگویم، ای چادر چقدر غریبی که صدای تق تق کفش هایش توجه مرا به خودش جلب کرد، کفش هایی با پاشنه های آنچنانی که حتی راه رفتن را به سختی انجام می داد و گفتم: ای چادر چقدر غریبی .چقدر غریبی که حاضرند کیف پر از وسایل تباهیشان را ساعت ها بر دوش بکشند، اما وزن کم تو را تحمل نکنند.
ای چادر؛ چقدر غریبی، اگر با کفش های پاشنه بلندشان و .....صد بار زمین بخورند با خنده بلند می شوند اما کافیست یک بار با تو برایشان اتفاقی بیفتد، چقدر سریع کنارت می زنند و برای کنار زدنت فلسفه می بافند و آیه توجیه می کنند.
حجاب، سکوی پرواز زن به سمت آسمان است    نمی دانم چرا برخی به زمین عادت کرده اند؟

به نظر شما راه رفتن با کفش های پاشنه بلند و گرفتن کیف سخت تر است یا پوشیدن چادر؟

ناجا درمانده از گشت ارشاد

این مهم باید به دستگاهی صاحب‌انگیزه، پرتوان و مشتاق درامر حفاظت از امنیت اخلاقی سپرده شود! و به نظر می‌رسد که سپاه‌های استانی بهترین واجد شرایط این ماموریت باشند!

دستگاه های فرهنگی خود مروج بی حجابی در جامعه هستند

کسی که مو و حجم بدن را با توجه به مسائل شرعی بپوشاند و طوری رفتار کند که جلب توجه جنسی نکند این از لحاظ دینی باحجاب است. خلاف این موضوع حتی غیر از این باشد بی حجاب است.

کارمان به اینجا رسیده که شرط ورود به بعضی ادارات بی حجابی است

حجت الاسلام نقویان گفت: این مسئله را به خواهران و زنان عرض کنم که اگر جای مقدس می خواهند، خانه است. اگر ثواب می خواهند، در خانه است. بعضی از زن ها افتخار می کنند که کار می کنند؛ کار نیست، سرکاری است!

وای از بی حجابی

امام علی(ع) فرمودند: همراه حضرت زهرا (س) به حضور پیامبر(ص) رفتیم، دیدیم پیامبر به شدت گریه می کنند. عرض کردم: پدر و مادرم به فدایت، چرا گریه می کنی؟ فرمودند: ای علی! در شب معراج زنانی را در عذاب های گوناگون دیدم، از این رو گریه می کنم. از جمله فرمودند:
1. زنی را دیدم که به مویش آویزان است و مغز سرش از شدّت گرما می جوشد.
2. و زنی را دیدم که به دو پایش آویزان شده است.
3. و زنی را دیدم که گوشت بدن خود را می خورد.
4. و زنی را دیدم که با قیچی ها گوشت بدن خود را بریده بریده می کرد.
5. و زنی را دیدم که صورت و بدنش می سوخت و او روده های خود را می خورد.
حضرت زهرا (س) عرض کردند: ای حبیب و نور چشمم! به من بگو عمل آن زن ها در دنیا چه بود که این گونه مجازات می شدند.

- زنی که به مویش آویزان شده بود و مغز سرش از گرما می جوشید، به خاطر آن بود که در دنیا موی سرش را از نامحرمان نمی پوشاند.

- زنی که به دوپایش آویزان بود، به خاطر آن بود که در دنیا بدون اجازه ی شوهرش از خانه بیرون رفت.

- زنی که گوشت بدنش را می خورد، به خاطر آن بود که در دنیا اندام خود را برای نامحرمان آرایش می کرد.

- زنی که با قیچی ها گوشت بدنش را می برید، به خاطر آن بود که او در دنیا خودفروشی می کرد و خود را برای کام جویی عیّاشان در معرض تماشای آن ها می گذاشت.

- زنی که صورت و بدنش می سوخت و روده های خود را می خورد، به خاطر آن بود که بین زن و مرد نامحرم رابطه ی نامشروع برقرار می نمود و در این جهت دلاّلی می کرد. پیامبر (صلی الله علیه و آله و سلم) در پایان فرمودند: «وَیل لامرأۀٍ اَغضَبَت زوجَها و طوبی لامرأۀٍ رضی عنها زوجُها؛ وای بر زنی که شوهرش را خشمگین کند و خوشا به حال زنی که شوهرش از او خشنود باشد». (1)

پی نوشت:
1. اقتباس از: عیون اخبار الرضا، ج 2، ص 10 و بحارالانوار، ج 103، ص 246 – 245 و کتاب پوشش زن در اسلام، ص 53 – 52.